We hebben ze waarschijnlijk allemaal, vrienden en vriendinnen die hele strategieen en theorieen hebben als het om daten gaan. Wat moet je wel/niet doen? Moet je wel of niet meteen reageren op een app? Sommigen zijn ervan overtuigd dat je de ander vooral niet moet laten weten dat je hem of haar leuk vindt. Misschien is he just not into you en ga zo maar door.  Een van de meest bekende en populaire gespreksonderwerpen op dit vlak is playing hard to get, met andere woorden, je laat je date niet weten of je hem/haar ziet zitten.

Ik was benieuwd wat de wetenschap hierover zegt.

Naar de effecten van playing hard to get zijn verschillende onderzoeken gedaan. Een onderzoek bootste hiervan de zogenaamde effecten van na door vrouwelijke studenten de Facebook profielen te laten zien van mannelijke studenten die hun op basis van hun profiel zouden hebben beoordeeld. De vrouwen werden gesplitst in drie groepen. Aan een groep werd verteld dat zij de profielen van de vier mannen kregen te zien die hen het leukst vonden, aan de andere groep werd verteld dat zij de profielen kregen te zien van de mannen die hen gemiddeld leuk vonden en de derde groep werd meegedeeld dat onbekend was of de profielen mannen die zij te zien kregen allemaal profielen waren van de mannen die hen het leukst vonden of de profielen waren van de mannen die hen gemiddeld leuk vonden. Volg je het nog?

De uitkomst van dit onderzoek was dat de vrouwen die de mannen kregen te zien die hen het leukst vonden deze mannen leuker vonden dan de vrouwen die de mannen te zien kregen die hen gemiddeld leuk vonden. Bij de groep vrouwen die niet wist hoe zij werden beoordeeld door de mannen die zij te zien kregen gebeurde er iets bijzonders. Zij vonden deze mannen namelijk leuker dan dat de vrouwen de mannen uit de andere twee groepen leuk vonden. Zij voelden zich het meest aangetrokken tot de mannen. Bovendien dachten deze vrouwen ook het meest na over deze mannen. Zij waren in hun hoofd meer met hen bezig. Misschien verklaart dit de hele avonden die door vriendinnen worden gebruikt om te onderzoeken of hij haar/jou wel niet leuk vindt.

Gelukkig is een vergelijkbaar onderzoek ook uitgevoerd richting de mannen. Uit een onderzoek van Walster, Walster, Piliavin, and Schmidt (1973) is wel slechts bewijs gevonden voor een “selectieve hard to get” hypothese.

Mannen voelden zich het meest aangetrokken tot een mogelijke date die interesse in hen toonde, maar niet in andere mensen, en voelden zich minder aangetrokken tot een vrouw die “over de hele linie hard to get” (ze was helemaal niet enthousiast om wie dan ook te daten) was, of een vrouw die “over de gehele linie easy to get was” (ze was enthousiast over het daten van verschillende mannen).

Het is dus nog steeds de vraag of deze aanpak ook in de offline wereld van het daten werkt, maar het lijkt erop dat een beetje mysterie geen kwaad kan.